ಹನುಮಂತನ ಗುರು ಯಾರು?

ಅಂಜನಾ ದೇವಿಯು ಪುಟ್ಟ ಹನುಮಂತನಿಗೆ ರಾಮ ಚರಿತವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಭಗವಂತನ ಹಿರಿಮೆಯನ್ನು ಹಾಗೂ, ಆತನಿಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ಹನುಮಾನ್ ಎಂಬ ಮಹಾನ್ ಭಕ್ತನು ಹೇಗೆ ಇದ್ದನು ಮತ್ತು ದುಷ್ಟ ರಾಕ್ಷಸ ರಾಜ ರಾವಣನನ್ನು ಭಗವಂತ ಹೇಗೆ ನಾಶಪಡಿಸಿದನು ಎಂಬೆಲ್ಲವನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಇದು ಹಿಂದಿನ ಕಲ್ಪದ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು.
ಎಲ್ಲಾ ಕಲ್ಪಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸುವ ಘಟನೆಗಳು ಒಂದೇ ಆಗಿರುತ್ತವೆ; ಅವುಗಳನ್ನು ಸರಳವಾಗಿ ಪುನರಾವರ್ತಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿ ತ್ರೇತಾಯುಗದಲ್ಲಿ , ಭಗವಾನ್ ರಾಮನು ಅವತಾರ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ, ರಾವಣನಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನು ನಾಶವಾಗುತ್ತಾನೆ. ಇವು ಶಾಶ್ವತ; ಎಲ್ಲವೂ ಕೇವಲ ಪುನರಾವರ್ತಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ. ಹಿಂದಿನ ಕಲ್ಪದಲ್ಲಿ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಹೇಗೆ ಸಂಭವಿಸಿತು ಎಂದು ಅಂಜನಾ ದೇವಿ ಪುಟ್ಟ ಹನುಮಂತನಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಅವಳು ಅವನಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ, 'ಈ ಬಾರಿ ನೀನು 'ಹನುಮಾನ್' ಆಗಲಿರುವೆ.
ಹನುಮಾನನು ಉತ್ಸುಕನಾದನು. ಅವನು ಅಯೋಧ್ಯೆಗೆ ಹೋಗಿ ತನ್ನ ಯಜಮಾನನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಬಯಸಿದನು. ಅಂಜನಾ ದೇವಿ, 'ಆದರೆ ಇದಕ್ಕಾಗಿ, ಭಗವಾನ್ ರಾಮನು ಜನ್ಮವನ್ನೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ನೀನು ಕಾಯಬೇಕು. ಆದರೆ ನೀನು ಭಗವಾನ್ ರಾಮನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿರುವೆಯಾ? ನೀನು ಏನನ್ನಾದರೂ ಕಲಿತಿದ್ದೀಯಾ? ನೀನು ಸುಮ್ಮನೆ ಆಟವಾಡುತ್ತಾ ಋಷಿಮುನಿಗಳಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಕೊಡುತ್ತಾ ನಿನ್ನ ಸಮಯವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಿರುವೆ.
'ಇಲ್ಲ, ನಾನು ಕಲಿಯಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ನನ್ನನ್ನು ಗುರುಕುಲಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸು. ನನಗೆ ಉಪನಯನ ಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು ಮಾಡಿಸು' ಎಂದು ಹನುಮಂತ ಹೇಳಿದ. ಅವನು ತನ್ನ ತಾಯಿಯ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದ ಹನುಮಂತನಾಗಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿದನು.
ಭಗವಂತನ ಉಪನಯನ ಸಂಸ್ಕಾರ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು, ತನ್ನ ಉಪನಯನ ಸಂಸ್ಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಹಾತ್ಮನನ್ನು ಕೇಳಿದನು - 'ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಗುರುಗಳು ಯಾರು?'
ಮಹಾತ್ಮರು ಉತ್ತರಿಸಿದರು, 'ಎಲ್ಲಾ ಜ್ಞಾನವು ಪ್ರಜಾಪಿತ ಬ್ರಹ್ಮನಿಂದ ಬರುತ್ತದೆ.
ಆದರೆ ಅವನು ಯಾರಿಂದ ಕಲಿತನು? ಬ್ರಹ್ಮವನ್ನು ಕಲಿಸಿದವರು ಯಾರು?' ಎಂದು ಹನುಮಂತ ಕೇಳಿದನು.
'ನಾರಾಯಣ ಬ್ರಹ್ಮನ ಗುರು.'
'ನಾರಾಯಣನ ಗುರು ಯಾರು?'
'ನಾರಾಯಣನಿಗೆ ಗುರುವಿಲ್ಲ. ಅವರೇ ಸರ್ವ ಜ್ಞಾನ' ಎಂದರು.
'ನಾನು ಅವರನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ಕಂಡುಹಿಡಿಯಬಹುದು? ಅವರ ಗುರುಕುಲ ಎಲ್ಲಿದೆ? ಹನುಮಂತ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಕೇಳಿದ.
ಮಹಾತ್ಮರು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನ ಕಡೆಗೆ ತೋರಿಸಿದರು. 'ಅವನೇ ನಾರಾಯಣ, ಸೂರ್ಯ ನಾರಾಯಣ. ಅವನ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕಿರಣಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಜ್ಞಾನವಾಗಿದೆ. ಋಷಿಯು ತನ್ನೊಳಗೆ ಅಂತಹ ಕಿರಣವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಋಷಿಗೆ ಅಂತಹ ಕಿರಣವು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಾಗ, ಅದು ಮಂತ್ರ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯ ನಾರಾಯಣ ಅಂತಹ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕಿರಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ವೇದಸಾರ.

ಹನುಮಂತನು ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಹಾರಿದ ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯ ದೇವನನ್ನು ತಲುಪಿ.
'ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಶಿಷ್ಯನಾಗಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ’ ಎಂದು ಸೂರ್ಯದೇವನಿಗೆ ಸಾಷ್ಟಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿದ.
ಸೂರ್ಯ ದೇವ, 'ಸರಿ. ಕಲಿಯಲು ನಿನ್ನ ಉತ್ಸುಕತೆಯನ್ನು ನಾನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ; ಸುಡುಬಿಸಿಯನ್ನು ಎದುರಿಸಿ ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದಿದ್ದೀಯ. ಆದರೆ ನಾನು ನಿನಗೆ ಹೇಗೆ ಕಲಿಸಲಿ? ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ. ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ನಿಲ್ಲಲು ನನಗೆ ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲ. ಮತ್ತು ನನ್ನ ಸಾರಥಿ ಅರುಣನನ್ನು ನೋಡು. ನನ್ನ ರಥದ ಉಸ್ತುವಾರಿ ವಹಿಸಬೇಕಾಗಿದ್ದರೂ ಅವನಿಗೆ ಕೈಕಾಲುಗಳಿಲ್ಲ. ಅವನು ಈ ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅವನು ಎಲ್ಲವೂ ತನ್ನ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿರುವಂತೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ, ಅವನು ಕೂಡ ಈ ರಥವನ್ನು ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅದು ನಿಂತರೆ, ಸಮಯ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲವೂ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಈ ಸಮಸ್ತ ಸಂಸಾರವೇ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಅದೂ ಅಲ್ಲದೇ ಇಲ್ಲಿ ಸ್ಥಳ ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆ ಇದೆ. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಿಗೇ ಇದು ಸಾಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ನಾನು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಹೇಗೋ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ಹನುಮಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಯೋಚಿಸಿದನು. ಚಿಂತಿಸಬೇಡ, ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ನೀನು ಕಲಿಸುತ್ತಿರು.
ಈ ಬಾರಿ ಸೂರ್ಯದೇವನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ನೆವ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹನುಮಾನನು ಸೂರ್ಯ ದೇವರ ರಥವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಅವನಿಂದ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಲಿಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು - ವೇದಗಳು, ವೇದಾಂಗಗಳು, ಉಪವೇದಗಳು, ಶಾಸ್ತ್ರಗಳು, ಪುರಾಣಗಳು - ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಲಿತು ಶ್ರೀರಾಮನಿಗೆ ಯೋಗ್ಯ ಸೇವಕನಾಗಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿಕೊಂಡನು.

ಶಿಕ್ಷಣ ಮುಗಿದ ನಂತರ, ಹನುಮಂತ ಸೂರ್ಯದೇವನಲ್ಲಿ ವಿನಮ್ರವಾಗಿ ವಿನಂತಿಸಿಕೊಂಡನು, 'ನೀನು ಇಡೀ ವಿಶ್ವಕ್ಕೆ ಜೀವ ನೀಡುವವನು. ಯಾರಾದರೂ ನಿಮಗೆ ಏನು ನೀಡಬಹುದು? ಆದರೆ ಶಿಷ್ಯನಾಗಿ ನಿನಗೆ ಗುರುದಕ್ಷಿಣೆ ಕೊಡುವುದು ನನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯ. ನಾನೇನು ಕೊಡಲಿ?'
ಸೂರ್ಯದೇವ ಹೇಳಿದನು, 'ಕೆಲವು ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾನು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ನನ್ನದೇ ಆದ ಅವತಾರವನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತೇನೆ.ಹೆಸರು ಸುಗ್ರೀವ ಎಂದು. ಅವನಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಿರುವಾಗ ನೀನು ಅವನಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡು. ಇದುವೇ ನನಗೆ ನಿನ್ನ ಗುರುದಕ್ಷಿಣೆ. ಎಂದು ಸೂರ್ಯ ದೇವ ಉತ್ತರಿಸಿದ.

Ramaswamy Sastry and Vighnesh Ghanapaathi