ಉಪಮನ್ಯುವಿಗೆ ದೊರೆತ ಶಿವನ ಆಶೀರ್ವಾದ

ಸತ್ಯಯುಗದಲ್ಲಿ, ವ್ಯಾಘ್ರಪಾದ ಎಂಬ ಋಷಿ ಇದ್ದನು. ಅವನಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳಿದ್ದರು - ಹಿರಿಯವನು ಉಪಮನ್ಯು ಮತ್ತು ಕಿರಿಯವನು ಧೌಮ್ಯ.

ಒಂದು ದಿನ, ಉಪಮನ್ಯು ಒಬ್ಬ ಋಷಿಯ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಪಾಯಸ ಬಡಿಸಲ್ಪಡುವುದನ್ನು ನೋಡಿದನು. ಇದನ್ನು ನೋಡಿ, ಅವನು ಪಾಯಸವನ್ನು ತಿನ್ನ ಬಯಸಿದನು. ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ ಅವನು ತನ್ನ ತಾಯಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದನು, 'ಅಮ್ಮಾ! ದಯವಿಟ್ಟು ನನಗಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಪಾಯಸವನ್ನು ತಯಾರಿಸಿ ಕೊಡು'.

ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಲು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಉಪಮನ್ಯುವಿನ ತಾಯಿ ಹಾಲಿನಂತೆ ಕಾಣುವಂತೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಹಿಟ್ಟು ಬೆರೆಸಿದಳು. ಉಪಮನ್ಯುವು ಮೊದಲು ನಿಜವಾದ ಹಾಲಿನ ರುಚಿ ನೋಡಿದ್ದರಿಂದ ಆ. ಮಿಶ್ರಣವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಅವನು, 'ಅಮ್ಮಾ! ಇದು ಹಾಲಲ್ಲ' ಎಂದನು.

ಅವನ ತಾಯಿ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಅವನ ತಲೆಯನ್ನು ಸವರುತ್ತಾ, 'ಮಗನೇ! ನಾವು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಹಣ್ಣುಗಳು ಮತ್ತು ಬೇರುಗಳನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತೇವೆ. ಮಹಾದೇವನನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿ. ಅವನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಮಾತ್ರ ನಿನ್ನ ಆಸೆ ಈಡೇರುತ್ತದೆ' ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು.

ತಾಯಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದ ಉಪಮನ್ಯು, 'ಅಮ್ಮಾ! ಮಹಾದೇವ ಯಾರು? ನಾನು ಅವನನ್ನು ಹೇಗೆ ಮೆಚ್ಚಿಸಬಹುದು?' ಅವನು ಎಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ನಾನು ಅವನನ್ನು ಹೇಗೆ ನೋಡಬಲ್ಲೆ?' ಅವನ ತಾಯಿ ಹೇಳಿದಳು, 'ಮಗನೇ! ಮಹಾದೇವ ಶಿವ. ಅವನನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟ. ಆದರೂ, ಅವನು ಕರುಣಾಮಯಿ ಮತ್ತು ಸುಲಭವಾಗಿ ಸಿಗಬಲ್ಲವನು. ಅವನು ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ. ಶಿವ ಒಬ್ಬ ಮಹಾನ್ ಯೋಗಿ. ಶುದ್ಧ ಭಕ್ತಿಯ ಮೂಲಕ ಅವನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಬಹುದು. ಅವನ ಹೆಸರನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಜಪಿಸುವುದರಿಂದ ಅವನ ಅನುಗ್ರಹ ಸಿಗುತ್ತದೆ.'
ತಾಯಿಯ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಪ್ರೇರಿತನಾದ ಉಪಮನ್ಯುವು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಶಿವನ ಹೆಸರನ್ನು ಜಪಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಅವನ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಸಂತಸಗೊಂಡ ಶಿವನು ಉಪಮನ್ಯುವಿನ ಮುಂದೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡು, ಅವನನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿ, 'ಮಗು! ಒಂದು ಕಲ್ಪಕ್ಕೆ, ನೀನು ಮತ್ತು ನಿನ್ನ ಸಹೋದರ ಯಾವುದೇ ಅಡೆತಡೆಯಿಲ್ಲದೆ ಪಾಯಸವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತೀರಿ. ಅದರ ನಂತರ, ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತೀಯ' ಎಂದು ಹೇಳಿದನು.

ಶಿವನು ಅವನಿಗೆ, 'ನೀನು ಯಾವಾಗಲೂ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಆಳವಾದ ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವೆ ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಇರುತ್ತೇನೆ' ಎಂದು ಭರವಸೆ ನೀಡಿದನು.

ಈ ಕಥೆಯು ಭಗವಾನ್ ಮಹಾದೇವನ ಅಪರಿಮಿತ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಸುಂದರವಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ.

Ramaswamy Sastry and Vighnesh Ghanapaathi