ಎಲ್ಲರೂ ಸಮಾನರು

ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಗೋವಿಂದನೆಂಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಅವನು ವೃತ್ತಿಯಿಂದ ಕುಂಬಾರನಾಗಿದ್ದನು. ಅವರ ಕುಂಬಾರಿಕೆ ಸರಳ ಆದರೆ ಬಲವಾಗಿತ್ತು. ಒಂದು ದಿನ, ರಮೇಶನೆಂಬ ಶ್ರೀಮಂತ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಗೋವಿಂದನ ಅಂಗಡಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ. ಮಗಳ ಅದ್ಧೂರಿ ಮದುವೆಗೆ ಪಾತ್ರೆಗಳು ಬೇಕಾಗಿದ್ದವು.
ರಮೇಶ ಗೋವಿಂದನ ಅಂಗಡಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಮುಖ ಗಂಟಿಕ್ಕಿದ. 'ನಿಮ್ಮ ಮಡಕೆಗಳು ಸರಳವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತವೆ, ನೀವು ಅವುಗಳನ್ನು ಹೊಳೆಯುವ ಚಿತ್ತಾರಗಳಿರುವಂತೆ ಮಾಡಬಹುದೇ?' ಅದಕ್ಕೆ ವಿನಮ್ರವಾಗಿ ಉತ್ತರಿಸಿದ ಗೋವಿಂದ, 'ನಾನು ದಿನಬಳಕೆಗೆ ಪಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುತ್ತೇನೆ. ಅವುಗಳು ಅಲಂಕಾರಿಕ ವಾಗಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅವು ನಮ್ಮ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಪೂರೈಸುತ್ತವೆ.'
ರಮೇಶ ನಕ್ಕ. ಇವು ನನ್ನ ಅಗತ್ಯಗಳಿಗೆ ಸರಿಹೊಂದುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದ. 'ನಾನು ಉತ್ತಮವಾದ ಕಡೆ ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.' ಅವನು ಹೊರಡಲು ತಿರುಗಿದನು ಆದರೆ ವಯಸ್ಸಾದ ಮಹಿಳೆ ಮಡಕೆಯನ್ನು ಖರೀದಿಸುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದನು. ಅವಳು ಗೋವಿಂದನಿಗೆ ಕೆಲವು ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಕೈಮುಗಿದು ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿದಳು. ಗೋವಿಂದನು ಗೌರವಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ, ‘ಈ ಪಾತ್ರೆಯು ನಿಮಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಲಿ’ ಎಂದನು.
ರಮೇಶನಿಗೆ ಕುತೂಹಲವಿತ್ತು. ಅವನು ನಿಂತು ನೋಡಿದನು. ಮುಂದೆ ಒಬ್ಬ ಬಡ ರೈತ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ. ಅವನ ಬಳಿ ಹಣವಿರಲಿಲ್ಲ ಆದರೆ ನೀರು ಸಾಗಿಸಲು ಒಂದು ಮಡಕೆ ಬೇಕಿತ್ತು. ಗೋವಿಂದನು ಒಂದು ಮಡಕೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟು, ‘ಸಾಧ್ಯವಾದಾಗ ಕೊಡು’ ಎಂದನು. ರೈತ ಗೋವಿಂದನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸುತ್ತಾ ಹೊರಟನು.
ವ್ಯಾಪಾರಿ ಗೋವಿಂದನನ್ನು ಕೇಳಿದ, 'ನೀನು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಒಂದೇ ರೀತಿ ಏಕೆ ನಡೆಸುತ್ತೀಯ? ಶ್ರೀಮಂತರು ನಿನಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸಂಬಳ ನೀಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಬಡವರು ನಿನಗೆ ಏನನ್ನೂ ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರಿಸಿದ ಗೋವಿಂದ, 'ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಗೌರವಕ್ಕೆ ಅರ್ಹರು. ಶ್ರೀಮಂತರಾಗಿರಲಿ ಅಥವಾ ಬಡವರಾಗಿರಲಿ, ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ದಯೆ ಮತ್ತು ಘನತೆ ಬೇಕು. ಒಂದು ಪಾತ್ರೆಯು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಂದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನೀರನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.'
ರಮೇಶ ಮೌನವಾಗಿದ್ದ. ಅವನು ಸಾದಾ ಮಡಕೆಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಿ, 'ಇಂದು ನೀವು ನನಗೆ ಅಮೂಲ್ಯವಾದದ್ದನ್ನು ಕಲಿಸಿದ್ದೀರಿ' ಎಂದು ಹೇಳಿದ.
ಈ ಕಥೆಯು ನಮ್ಮ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಭಗವದ್ಗೀತೆಯು ಅಧ್ಯಾಯ 5, ಶ್ಲೋಕ 18 ರಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತದೆ:
'ವಿದ್ಯಾವಿನಯಸಂಪನ್ನೇ ಬ್ರಾಹ್ಮಣೇ ಗವಿ ಹಸ್ತಿನಿ.
ಶುನಿ ಚೈವ ಶ್ವಪಾಕೇ ಚ ಪಂಡಿತಾಃ ಸಮದರ್ಶಿನಃ.'
ಜ್ಞಾನಿಯು ವಿದ್ವಾಂಸನಾಗಲಿ, ಹಸುವಾಗಲಿ, ಆನೆಯಾಗಲಿ, ನಾಯಿಯಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಭಿಕ್ಷುಕನಾಗಲಿ ಎಲ್ಲ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಸಮಾನವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾನೆ ಎಂದರ್ಥ.
ಮಾನವ ಘನತೆಯನ್ನು ಗೌರವಿಸುವುದು ದೈವಿಕ ಗುಣವಾಗಿದೆ. ಇದು ಸಂಪತ್ತು ಅಥವಾ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಆಧರಿಸಿಲ್ಲ ಅಂದರೆ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ದೈವಿಕ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತದೆ. ಗೋವಿಂದನ ಕಾರ್ಯಗಳು ಈ ಕಾಲಾತೀತ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ನಮಗೆ ನೆನಪಿಸುತ್ತವೆ. ಇತರರನ್ನು, ಅವರ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ,ಗೌರಿವಿಸುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಉದಾತ್ತ ಭಾವನೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ.

Ramaswamy Sastry and Vighnesh Ghanapaathi