భక్తిలో కృతజ్ఞత పాత్ర

కృతజ్ఞత భగవంతుడికి, భక్తుడికి మధ్య బలమైన బంధాన్ని ఏర్పరుస్తుంది. కృతజ్ఞతతో ఉండటం వల్ల మనం దేవుని ఆశీర్వాదాలను విలువైనవిగా గౌరవిస్తాము అని తెలుస్తోంది. కృతజ్ఞత లేని భక్తి అసంపూర్ణమైనది.
ప్రజలలో కూడా, కృతజ్ఞత ముఖ్యం. ఎవరైనా మనకు సహాయం చేస్తే వారి ప్రయత్నాలను విస్మరిస్తే, వారు మళ్ళీ మనకు సహాయం చేయకపోవచ్చు. కృతజ్ఞత యొక్క సరళమైన వ్యక్తీకరణ వారిని మరింత చేయడానికి ప్రోత్సహిస్తుంది. అదే సూత్రం దేవునికి కూడా వర్తిస్తుంది. దేవుడు ప్రతిరోజూ అనేక విధాలుగా మనకు సహాయం చేస్తాడు మరియు రక్షిస్తాడు. మనం పీల్చే గాలి, మనం తినే ఆహారం మరియు మనం ప్రేమించే వ్యక్తులు అందరూ దేవుని ఆశీర్వాదాలు. అయినప్పటికీ, మనం తరచుగా దీనిని గ్రహించడంలో విఫలమవుతాము.
దేవుని ఆశీర్వాదాలను గుర్తించడం మనల్ని వినయపూరితంగా మారుస్తుంది. మన దగ్గర లేని వాటిపై కాకుండా మన దగ్గర ఉన్న వాటిపై దృష్టి పెట్టడానికి ఇది సహాయపడుతుంది. మనం ఒంటరిగా లేవని ఇది మనకు గుర్తు చేస్తుంది. మనం ఎల్లప్పుడూ దేవుని సంరక్షణలో ఉన్నామని తెలుసుకోవడం మన విశ్వాసాన్ని బలపరుస్తుంది. కృతజ్ఞత మన హృదయ ద్వారంను మరింత స్వీకరించడానికి తెరుస్తుంది. దేవుని సహాయం విలువైన వారికి మరింత మద్దతు చేకూరుస్తుంది.
కృతజ్ఞత మనస్సును శుద్ధి చేస్తుంది. ఇది అహం మరియు దురాశను తొలగిస్తుంది. కృతజ్ఞతను వ్యక్తపరచడం ద్వారా, మనం దేవుని అత్యున్నత శక్తిని గుర్తిస్తాము. భక్తిలో శరణాగతి ఒక ప్రధాన భాగం, మరియు అది దేవుని ప్రణాళికపై మనకున్న నమ్మకాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది.
కృతజ్ఞతను సరళమైన మార్గాల్లో చూపించవచ్చు. దేవునికి నమస్కరించడం లేదా పువ్వును సమర్పించడం సరిపోతుంది. భగవద్గీతలో, శ్రీకృష్ణుడు ఇలా అంటాడు:

పత్రం పుష్పం ఫలం తోయం యో మే భక్త్యా ప్రయచ్ఛతి.
తదహం భక్త్యుపహృతమశ్నామి ప్రయతాత్మనః..

(భక్తితో అర్పించే ఆకు, పువ్వు, పండు లేదా నీరు కూడా ఆయనను సంతోషపరుస్తుంది.)

దేవుని పేరు మీద ఇతరులకు సహాయం చేయడం కృతజ్ఞతను వ్యక్తపరచడానికి మరొక మార్గం. మంచి మరియు చెడు సమయాల్లో దేవుని ఆశీర్వాదాలను గుర్తుంచుకోవడం మనల్ని ఆయనకు దగ్గర చేస్తుంది. కృతజ్ఞత ప్రతిదానిలోనూ దేవుడిని చూడటానికి మనకు సహాయపడుతుంది.
కృతజ్ఞత అనేది ఒక జీవన విధానం. ఇది దేవుని నిరంతర ఉనికి మరియు మార్గదర్శకత్వాన్ని మనకు గుర్తు చేస్తుంది. కృతజ్ఞతతో ఉన్నవారు మాత్రమే నిజంగా ఆయన కృపను అనుభవిస్తూ ఉంటారు. ఆయన లెక్కలేనన్ని ఆశీర్వాదాలకు మనం ఎల్లప్పుడూ దేవునికి కృతజ్ఞతలు తెలుపుదాం.

Ramaswamy Sastry and Vighnesh Ghanapaathi