ராமாயண எழுத்தின் ஆரம்பம்

தேவரிஷி நாரதரிடமிருந்து நூற்றுக்கணக்கான சுருக்கமான ஸ்லோகங்களில் ஸ்ரீ ராமரின் கதையைக் கேட்ட பிறகு, வால்மீகி முனிவர் தனது அன்றாட சடங்குகளுக்காக தமசா நதிக்கரைக்குச் சென்றார். அங்கு, ஒரு வேட்டைக்காரர் ஒரு பறவை ஜோடியின் ஒரு பறவையைச் சுட்டுக் கொல்வதைக் கண்டார். உயிர் பிழைத்த பறவையின் துயரத்தால் மிகவும் உணர்ச்சிவசப்பட்ட முனிவர், வேடனை சபித்தார்:
'மா நிஷாத பிரதிஷ்டாம் த்வமகமஶ்ஶஷ்வதீ சமா:.
யத் கிரௌஞ்ச மிதுனதேகமவதீ: காமமோஹிதம்..'
பின்னர், முனிவர், 'பறவையின் மீது எனக்கு ஏன் இவ்வளவு ஆழமான இரக்கம் ஏற்பட்டது?' என்று யோசித்தார்.
பின்னர் அவர் தனது சீடரான பரத்வாஜரிடம், 'என் நாவிலிருந்து வந்த வார்த்தைகள், சமமான எழுத்துக்கள், நான்கு வரிகள் மற்றும் வீணையின் ஒலி போன்ற ஒரு மெல்லிசையுடன் ஒரு ஸ்லோகத்தை உருவாக்கியது' என்று கூறினார்.
அவர் தனது ஆசிரமத்தில் இந்த சம்பவத்தைப் பற்றி தொடர்ந்து சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தபோது, ​​பிரம்மதேவர் அவர் முன் தோன்றினார். பறவை விழுவதையும் அதன் துணையின் அழுகையையும் கண்டு நெகிழ்ந்த வால்மீகி, தனது சாபத்தை மீண்டும் கூறினார்:
'மா நிஷாத...'
இருப்பினும், இப்போது, ​​அந்த வார்த்தைகளுக்கு ஒரு புதிய அர்த்தம் இருந்தது:
'லட்சுமியின் இருப்பிடமாக இருப்பவரே, காமத்தால் பாதிக்கப்பட்ட ராட்சசனை வதம் செய்ததற்காக உங்களுக்கு நித்திய மகிமை வந்துவிட்டது.'
பிரம்மா புன்னகைத்து, 'ஓ முனிவரே, சந்தேகப்படாதீர்கள். நீங்கள் சொன்னது உலகின் முதல் ஸ்லோகம். இப்போது, ​​நாரதரின் விளக்கத்தின் அடிப்படையில், ஸ்ரீ ராமரின் கதையை ஸ்லோகங்களின் வடிவத்தில் இயற்றுங்கள். இது என் விருப்பப்படி நடக்கிறது. உங்கள் காவ்யத்தில் ஒரு வார்த்தை கூட பொய்யாகவோ அர்த்தமற்றதாகவோ இருக்காது. இந்த பிரபஞ்சம் இருக்கும் வரை, இந்த ராமகதை கொண்டாடப்படும். இந்த காவ்யத்தை முடித்த பிறகு, நீங்கள் என்னுடன் பிரம்மலோகத்தில் என்றென்றும் வசிப்பீர்கள்.' என்று கூறினார்.
வால்மீகி ராமாயணம் இப்படித்தான் இயற்றப்பட்டது.

Ramaswamy Sastry and Vighnesh Ghanapaathi