ಸೃಷ್ಟಿ - ಸ್ಥಿತಿ - ಸಂಹಾರ.

ಜೀವನದ ಚಕ್ರವನ್ನು ನಾವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಹೀಗೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಶಿವ ಪುರಾಣವು ಈ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ವಿಸ್ತರಿಸುತ್ತದೆ.

ಇದು ಸೃಷ್ಟಿ - ಸ್ಥಿತಿ - ಸಂಹಾರ - ತಿರೋಭಾವ​ - ಮತ್ತೆ ಸೃಷ್ಟಿ - ಸ್ಥಿತಿ ಎಂದು ಚಕ್ರವನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ.

ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವು ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿ ಅದು 4.32 ಶತಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಅದು ಪ್ರಳಯದ ಮೂಲಕ ನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ. ಇನ್ನೊಂದು 4.32 ಶತಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ಅದನ್ನು ಮತ್ತೆ ರಚಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಪ್ರಳಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಾಶವಾಗುತ್ತದೆಯೆ?  ಇಲ್ಲ

ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಪರಮಾಣು ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸಂರಕ್ಷಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಈ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ, ಅದನ್ನು ಮರುಸೃಷ್ಟಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಈ ಗುಪ್ತ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತಿರೋಭಾವ​  ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಿನಾಶದ ನಂತರ, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವು ಈ ಪರಮಾಣು ರೂಪದಲ್ಲಿ 4.32 ಶತಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ .

ಶಿವನು ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತಾನೆ:

ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮನ ಮೂಲಕ ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಸ್ಥಿತಿ (ಪಾಲನೆ )ವಿಷ್ಣುವಿನ ಮೂಲಕ ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ.

ಸಂಹಾರವು ಶಿವನ ರುದ್ರ ರೂಪದ ಮೂಲಕ ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ.

ಮಹೇಶ್ವರನಾಗಿ ಶಿವನ ರೂಪದ ಮೂಲಕ ತಿರೋಭಾವ​ವನ್ನು ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಶಿವನ ಎರಡೂ ಕಡೆಗಳಿಂದ ಬ್ರಹ್ಮ ಮತ್ತು ವಿಷ್ಣು ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡರೆಂದು ಶಿವಪುರಾಣವು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ.

ಈ ನಾಲ್ಕು ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಜೊತೆಗೆ, ಶಿವನು ಮತ್ತೊಂದು ದೈವಿಕ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ: ಅನುಗ್ರಹ.

ಅವನು ತನ್ನ ಭಕ್ತರನ್ನು ಜೀವನದ  ಚಕ್ರದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ಮೋಕ್ಷವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ.

ಹೀಗೆ, ಶಿವನ ಕಾರ್ಯಗಳು ಐದು:

1. ಸೃಷ್ಟಿ
2. ಸ್ಥಿತಿ
3. ಸಂಹಾರ
4. ತಿರೋಭಾವ​
5. ಅನುಗ್ರಹ

Knowledge Bank

ವ್ಯಾಸರು ವೇದವನ್ನು ಏಕೆ ನಾಲ್ಕು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ವಿಭಜಿಸಿದರು?

1. ಕಲಿಕೆಯು ಸುಲಭವಾಗಲೆಂದು. 2. ವೇದವನ್ನು ವಿಭಜಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಯಜ್ಞಗಳಲ್ಲಿ ಅವುಗಳ ಅನ್ವಯವನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ಸಂಕಲಿಸಲಾಯಿತು. ವೇದವ್ಯಾಸರು ಯಜ್ಞಗಳನ್ನು ಮಾಡುವಾಗ ಸಹಾಯವಾಗಲೆಂದು ವೇದಗಳ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಭಾಗವನ್ನು ವಿಭಜಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಸಂಕಲಿಸಿದರು ಎಂಬುದನ್ನು ನೀವು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಇದನ್ನು ಯಜ್ಞಮಾತ್ರಿಕವೇದ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.

ರಾವಣನು ತನ್ನ ಹತ್ತು ತಲೆಗಳನ್ನು ಬಲಿನೀಡಿದ ಕಥೆ

ವೈಶ್ರವಣ ಅರ್ಥಾತ್ ಕುಬೇರನು ಕಠಿಣ ತಪಸ್ಸನ್ನು ಆಚರಿಸಿ ಲೋಕಪಾಲಕರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನಾಗಿ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡನು ಹಾಗೂ ಪುಷ್ಪಕ ವಿಮಾನವನ್ನೂ ಬಳುವಳಿಯಾಗಿ ಪಡೆದನು. ತನ್ನ ತಂದೆ ವಿಶ್ರಾವಸುವಿನ ಆದೇಶದಂತೆ ಲಂಕಾನಗರದಲ್ಲಿ ವಾಸಮಾಡತೊಡಗಿದನು. ಕುಬೇರನ ವೈಭವೋಪೇತ ಜೀವನವನ್ನು ಕಂಡು ಕರುಬಿದ ವಿಶ್ರಾವಸುವಿನ ಎರಡನೇ ಹೆಂಡತಿ ಕೈಕಸೆಯು ತನ್ನ ಮಗ ರಾವಣನಿಗೆ ಇದೇ ರೀತಿಯ ಶ್ರೇಷ್ಟತೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿದಳು. ತಾಯಿಯ ಮಾತಿನಂತೆ ರಾವಣನು ತನ್ನ ತಮ್ಮಂದಿರಾದ ವಿಭೀಷಣ ಕುಂಭಕರ್ಣರೊಂದಿಗೆ ಗೋಕರ್ಣಕ್ಕೆ ತೆರಳಿ ಘೋರ ತಪಸ್ಸನ್ನು ಆಚರಸಿದನು. ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ದಶ ಸಹಸ್ರ ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ತೀವ್ರವಾದ ತಪಸ್ಸನ್ನು ಆಚರಿಸಿದನು. ಪ್ರತಿ ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಒಂದೊಂದು ಶಿರವನ್ನು ಅಗ್ನಿಯಲ್ಲಿ ಆಹುತಿಯಾಗಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದನು. ಇದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಒಂಬತ್ತು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಒಂಬತ್ತು ತಲೆಗಳನ್ನು ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಅರ್ಪಿಸಿದನು. ಹತ್ತನೇ ತಲೆಯನ್ನು ಕಡಿದು ಅರ್ಪಿಸುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮನು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾದನು. ರಾವಣನ ಭಕ್ತಿಗೆ ಮೆಚ್ಚಿದ ಬ್ರಹ್ಮನು ಅವನಿಗೆ ಅದೃಶ್ಯನಾಗುವ ವರವನ್ನು ಕೊಟ್ಟ‌ನು. ಇದರಿಂದ ಆತನು ದೇವತೆ ದಾನವರು ಹಾಗೂ ಇನ್ನಿತರ ಆಕಾಶಕಾಯಗಳಿಗೆ ಕಾಣದಂತೆ ಇರಬಲ್ಲವನಾಗಿದ್ದ. ಇಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಬ್ರಹ್ಮನು ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ತಲೆಗಳನ್ನು ಪುನಃ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದನು. ಹೀಗೆ ರಾವಣ ತನ್ನ ಹತ್ತು ತಲೆಗಳನ್ನು ಮರಳಿ ಪಡೆದನು.