ஒருமுறை திருமலையில் ஒரு வயதான பிராமணர் இருந்தார். அவர் பலவீனமாக இருந்தார். அவருக்கு 100 வயது. அவரது கண்பார்வை மோசமாக இருந்தது. அவரால் நடக்க முடியவில்லை. அவர் பசியுடன் இருந்தார். அவருக்கு உதவி தேவைப்பட்டது. மரக்கிளைகளையும் பழங்களையும் சேகரிக்கச் சென்றிருந்த தன் சீடன் கௌண்டின்யனை அவர் அழைத்துப் பார்த்தார். நேரமாகிவிட்டதால் பிராமணர் பயந்து கவலைப்பட்டார்.

அந்த நேரத்தில், பகவான் வெங்கடாசலபதி, ஒரு இளைஞனாக வேடமிட்டு அருகில் வந்தார். பிராமணரின் அழுகையை அவர் கேட்டு ஏன் இவ்வளவு பயப்படுகிப்படுகிறீர்கள் என்று பிராமணரிடம் கேட்டார். பிராமணர் தனது சீடரான கௌண்டின்யன் மரக்கிளைகளையும் பழங்களையும் சேகரிக்க போனதாகவும் அவன் திரும்பி வரவில்லை என்றுக் கூறினார். மாலை சடங்குகள் தொடங்கவிருந்தன. உதவியின்றி அவரால் திரும்பிச் செல்ல முடியவில்லை.

பகவான் சிரித்துக் கொண்டே கேட்டார், 'வயதான நீங்கள் ஏன் இந்த சடங்குகளைச் செய்ய விரும்புகிறீர்கள்? நீங்கள் நீண்ட காலம் வாழ விரும்புகிறீர்களா?' அதற்கு பிராமணர், 'நான் நீண்ட காலம் வாழ விரும்பவில்லை, ஆனால் நான் என் பிரார்த்தனைகளைச் செய்ய வேண்டும். அதுவே என் கடமை. கடவுளை வழிபட மட்டுமே என் உடல் இங்கே இருக்கிறது.' என்று கூறினார்.

பிராமணரின் நம்பிக்கையால் இறைவன் மகிழ்ச்சியடைந்தார். பெருமாள் பிராம்மணரை ஒரு நதிக்கு அழைத்துச் சென்று, வீட்டிற்குச் செல்வதற்கு முன் அந்த குளிர்ந்த நீரோடையில் குளிக்கச் சொன்னார். பிராமணர் மகிழ்ச்சியடைந்து நீரோடையில் இறங்கினார். தண்ணீரில் இருந்து வெளியே வந்ததும் அவர் அதிர்ந்தார். அவர் பதினாறு வயது வலிமையான மற்றும் அழகான இளைஞராக மாறினார்.

அப்போது அவர் பகவான் வெங்கடேஸ்வரரின் உண்மையான வடிவத்தைக் கண்டார். வானத்திலிருந்து மலர்கள் உதிர்ந்தன. தேவர்கள் மனிதர்கள் இறைவனைப் புகழ்ந்து பாடினர். பிராமணர் முழு மனதுடன் இறைவனை வணங்கினார். இறைவன் அவரை ஆசீர்வதித்து மகிழ்ச்சியுடன் பிரார்த்தனையைத் தொடரச் சொன்னார்.

பிராமணர் எதுவும் சொல்லும் முன், பகவான் மறைந்தார். பிராமணருக்குப் புதுவாழ்வைக் கொடுத்த நீரோடைக்கு 'குமார தாரா' என்று பெயரிடப்பட்டது, அதாவது 'இளமையின் நீரோடை'. இந்த நீரோடையில் தினமும் மூன்று வேளை மூன்று மாதங்கள் நீராடுபவர்களுக்கு இளமையும், வலிமையும் மீண்டும் கிடைக்கும் என்பது நம்பிக்கை.

Knowledge Bank

மரணத்தின் உருவாக்கம்

சிருஷ்டியின் போது, பிரம்மா உலகம் விரைவில் உயிர்வாழும் பிராணிகளால் நிரம்பி விடும் என நினைக்கவில்லை. பிரம்மா உலகின் நிலையை பார்த்தபோது கவலைப்பட்டார் மற்றும் எல்லாவற்றையும் எரிக்க அக்னியை அனுப்பினார். பகவான் சிவன் தலையிட்டு மக்கள் தொகையை கட்டுப்படுத்த ஒரு முறையான வழியை பரிந்துரைத்தார். அப்போதே பிரம்மா அதை செயல்படுத்த மரணத்தையும், மரண தெய்வத்தையும் உருவாக்கினார்.

நாம் ஏன் கடவுளுக்கு சமைத்த உணவைச் செலுத்துகிறோம்?

சமஸ்கிருதத்தில், 'தானியம்' என்ற வார்த்தை 'தினோதி'யில் இருந்து வருகிறது. அது கடவுளை மகிழ்விப்பதற்காக என்று பொருள். தானியங்கள் கடவுளுக்கு மிகவும் பிடித்தமானது என்று வேதம் கூறுகிறது. அதனால் சமைத்த உணவை கடவுளுக்கு செலுத்துவது மிகவும் முக்கியம்.