ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳ ತಪಸ್ಸಿನ ಫಲವಾಗಿ ಋಷಿ ಮೃಕಂಡು ಹಾಗೂ ಆತನ ಪತ್ನಿ ಮರುದ್ಮತಿ, ಮಾರ್ಕಾಂಡೇಯನೆಂಬ ಮಗನನ್ನು ಪಡೆದರು. ಈ ಮಗನಾದರೋ ಕೇವಲ ಹದಿನಾರು ವರ್ಷಗಳ ಅಲ್ಪಾಯುಷಿಯಾಗಿದ್ದ. ಆತನ ಹದಿನಾರನೆಯ ವರ್ಷದ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನದಂದು, ಸಾವಿನ ದೇವತೆಯಾದ ಯಮ ದೇವನು, ಮಾರ್ಕಾಂಡೇಯನ ಹರಣವನ್ನು ಒಯ್ಯಲು ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟನು. ಮಾರ್ಕಾಂಡೇಯನು ಮಹಾನ್ ಶಿವಭಕ್ತ. ಆತನು ಶಿವಲಿಂಗವನ್ನು ಬಳಸಿ ಹಿಡಿದು ಅತ್ಯಂತ ದೃಢ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ಭಕ್ತಿಗೆ ಮೆಚ್ಚಿದ ಶಿವನು, ಅವನೆದುರು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾಗಿ ಅವನಿಗೆ ಚಿರಂಜೀವಿಯಾಗಿರುವ ವರವನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ಕಥೆಯು ಭಕ್ತಿಯ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆ ಹಾಗೂ ಅದರ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಸಾರುತ್ತದೆ ಜೊತೆಗೆ ಮಹಾಮಹಿಮ ಪರಮೇಶ್ವರ ನ ಭಕ್ತವಾತ್ಸಲ್ಯವನ್ನೂ ಸಾದರ ಪಡಿಸುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಹ್ಲಾದನ ಪ್ರಕಾರ, ಭಕ್ತಿಯ ಒಂಬತ್ತು ರೂಪಗಳು - 1. ಶ್ರವಣ - ಭಗವಾನ್ನ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಆಲಿಸುವುದು (ಉದಾ. ಪರೀಕ್ಷಿತ್) 2. ಕೀರ್ತನ - ಅವನ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಹಾಡುವುದು (ಉದಾ. ಶುಕದೇವ ) 3. ಸ್ಮರಣ - ಅವನನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸ್ಮರಿಸುವುದು (ಉದಾ. ಪ್ರಹ್ಲಾದ ) 4. ಪಾದಸೇವನ - ಅವನ ಪಾದಕಮಲಗಳ ಸೇವೆ (ಉದಾ. ಲಕ್ಷ್ಮಿ) 5. ಅರ್ಚನ - ದೈಹಿಕ ಪೂಜೆ (ಉದಾ. ಪೃಥು) 6. ವಂದನಾ - ನಮಸ್ಕಾರಗಳು (ಉದಾ. ಅಕ್ರೂರ) 7. ದಾಸ್ಯ - ನಿಮ್ಮನ್ನು ಭಗವಾನ್ನ ಸೇವಕ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವುದು (ಉದಾ. ಹನುಮಂತ ) 8. ಸಖ್ಯ - ಅವನನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲು (ಉದಾ. ಅರ್ಜುನ ) 9. ಆತ್ಮನಿವೇದನ - ಭಗವಾನ್ಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಶರಣಾಗತಿ ( ಉದಾ. ರಾಜ ಬಲಿ ).