വിശ്വാമിത്രന്.
സൃഷ്ടിയുടെ സമയത്ത്, ബ്രഹ്മാവ് ലോകം ഉടൻ തന്നെ പ്രാണികളാൽ നിറഞ്ഞുപോകുമെന്ന് നിരൂപിച്ചിരുന്നില്ല. ബ്രഹ്മാവ് ലോകത്തിന്റെ അവസ്ഥ കണ്ടപ്പോൾ വിഷമിച്ചു, എല്ലാം എരിക്കാനായി അഗ്നിയെ അയച്ചു. ഭഗവാൻ ശിവൻ ഇടപെട്ടു, ജനസംഖ്യ നിയന്ത്രണത്തിൽ വയ്ക്കാനുള്ള ഒരു ക്രമബദ്ധമായ മാർഗ്ഗം നിർദേശിച്ചു. അതിനുശേഷം ബ്രഹ്മാവ് ആ മാർഗ്ഗം നടപ്പാക്കാനായി മരണത്തെയും മൃത്യുദേവനെയും സൃഷ്ടിച്ചു.
മാ തേ കുമാരം രക്ഷോ വധീന്മാ ധേനുരത്യാസാരിണീ. പ്രിയാ ധനസ്യ ഭൂയാ ഏധമാനാ സ്വേ ഗൃഹേ. അയം കമാരോ ജരാം ധയതു ദീർഘമായുഃ . യസ്മൈ ത്വം സ്തന പ്രപ്യായായുർവർചോ യശോ ബലം. യദ്ഭൂമേഹൃദയം ദിവി ചന്ദ്രമസി ശ്രിതം. തദുർവി പശ്യം മാഽഹം പൗത�....
മാ തേ കുമാരം രക്ഷോ വധീന്മാ ധേനുരത്യാസാരിണീ.
പ്രിയാ ധനസ്യ ഭൂയാ ഏധമാനാ സ്വേ ഗൃഹേ.
അയം കമാരോ ജരാം ധയതു ദീർഘമായുഃ .
യസ്മൈ ത്വം സ്തന പ്രപ്യായായുർവർചോ യശോ ബലം.
യദ്ഭൂമേഹൃദയം ദിവി ചന്ദ്രമസി ശ്രിതം.
തദുർവി പശ്യം മാഽഹം പൗത്രമഘം രുദം.
യത്തേ സുസീമേ ഹൃദയം വേദാഽഹം തത്പ്രജാപതൗ.
വേദാമ തസ്യ തേ വയം മാഽഹം പൗത്രമഘം രുദം.
നാമയതി ന രുദതി യത്ര വയം വദാമസി യത്ര ചാഭിമൃശാമസി.
ആപസ്സുപ്തേഷു ജാഗ്രത രക്ഷാംസി നിരിതോ നുദധ്വം.
അയം കലിം പതയന്തം ശ്വാനമിവോദ്വൃദ്ധം.
അജാം വാശിന്താമിവ മരുതഃ പര്യാധ്വം സ്വാഹാ.
ശണ്ഡേരഥശ്ശണ്ഡികേര ഉലൂഖലഃ.
ച്യവനോ നശ്യതാദിതസ്സ്വാഹാ.
അയശ്ശണ്ഡോ മർക ഉപവീരം ഉലൂഖലഃ.
ച്യവനോ നശ്യതാദിതസ്സ്വാഹാ.
കേശിനീശ്ശ്വലോമിനീഃ ഖജാപോഽജോപകാശിനീഃ.
അപേത നശ്യതാദിതസ്സ്വാഹാ.
മിശ്രവാസസഃ കൗബേരകാ രക്ഷോരാജേന പ്രേഷിതാഃ.
ഗ്രാമം സജാനയോ ഗച്ഛന്തീച്ഛന്തോഽപരിദാകൃതാന്ഥ്സ്വാഹാ.
ഏതാൻ ഘ്നതൈതാൻഗൃഹ്ണീതേത്യയം ബ്രഹ്മണസ്പുത്രഃ.
താനഗ്നിഃ പര്യസരത്താനിന്ദ്രസ്താൻബൃഹസ്പതിഃ.
താനഹം വേദ ബ്രാഹ്മണഃ പ്രമൃശതഃ കൂടദന്താൻ വികേശാൻലംബനസ്തനാൻ സ്വാഹാ.
നക്തഞ്ചാരിണ ഉരസ്പേശാഞ്ഛൂലഹസ്താൻകപാലപാൻ.
പൂവ ഏഷാം പിതേത്യുച്ചൈശ്ശ്രാവ്യകർണകഃ.
മാതാ ജഘന്യാ സർപതി ഗ്രാമേ വിധുരമിച്ഛന്തീ സ്വാഹാ.
നിശീഥചാരിണീ സ്വസാ സന്ധിനാ പ്രേക്ഷതേ കുലം.
യാ സ്വപന്തം ബോധയതി യസ്യൈ വിജാതായാം മനഃ.
താസാം ത്വം കഷ്ണവർത്മനേ ക്ലോമാനം ഹൃർദയം യകൃത്.
അഗ്നേ അക്ഷീണി നിർദഹ സ്വാഹാ.