ವಿಧೇಯತೆಯ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ

ಮಹಾಭಾರತದ ಈ ಕಥೆಯು ಪ್ರಾಚೀನ ಗುರುಕುಲ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಬಗ್ಗೆ. ವೇದಗಳಂತಹ ಸಂಕೀರ್ಣ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಬೇಕಾದ ಗುಣಗಳನ್ನು ಇದು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಗುಣಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖವಾದದ್ದು ವಿಧೇಯತೆ. ಗುರುವನ್ನು ಕುರುಡಾಗಿ ಮತ್ತು ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲದೆ ಅನುಸರಿಸಬೇಕು.ಇಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿರುವಂತೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಗುರುವಿನ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಅಥವಾ ಉದ್ದೇಶಗಳನ್ನು ಅನುಮಾನಿಸಿದರೆ,  ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆಯದೆ ಜೀವನವು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಬಹುದು.

ಅಲ್ಲಿ ಧೌಮ್ಯನೆಂಬ ಋಷಿ ಇದ್ದ. ಅವರ ಮೂವರು ಶಿಷ್ಯರಲ್ಲಿ ಆರುಣಿ ಕೂಡ ಒಬ್ಬರು.

 ಒಂದು ದಿನ ಧೌಮ್ಯನು ಆರುಣಿಗೆ ಹೇಳಿದನು, 'ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿನ ಕಟ್ಟೆ ಒಡೆದು ನೀರು ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ. ಹೋಗಿ ಸರಿಪಡಿಸು’ ಎಂದರು.

 ಆರುಣಿ ತಕ್ಷಣ ಹೊಲಕ್ಕೆ ಓಡಿದನು. ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದರೂ ನೀರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಅವನು ಒಂದು ಉಪಾಯವನ್ನು ಬಳಸಿದನು. ನೀರು ತಡೆಯಲು ಒಡೆದ ಕಟ್ಟೆಯ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ.

ಬಹಳ ಸಮಯದವರೆಗೆ ಆರುಣಿ ಹಿಂತಿರುಗದಿದ್ದಾಗ, ಧೌಮ್ಯ ಮತ್ತು ಇತರ ಶಿಷ್ಯರು ಅವನನ್ನು ಹುಡುಕಿದರು.

 ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಆರುಣಿ ಕಟ್ಟೆಯ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡರು.

 ಧೌಮ್ಯ ಕೇಳಿದ, 'ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀಯಾ?'

 'ಗುರುಗಳೇ, ನೀರು ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಹೇಳಿದ್ದೀರಿ. ನನಗೆ ಬೇರೆ ದಾರಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ.'

 'ಸರಿ, ಎದ್ದೇಳು.'

 ಆರುಣಿ ಎದ್ದು ನಿಂತನು  ಮತ್ತು ನೀರು ಮತ್ತೆ ಹರಿಯತೊಡಗಿತು.

ಇದು ವಿಧೇಯತೆ. ಎದ್ದರೆ ಮತ್ತೆ ನೀರು ಹೋಗುತ್ತದೆ’ ಎಂದು ಆರುಣಿ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ.  ಪ್ರಶ್ನಿಸದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಪಾಲಿಸಿದನು. ನೀರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವುದು ಅವನ ಕಾರ್ಯವಾಗಿತ್ತು, ಮತ್ತು ಅವನು ಅದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದನು. ಗುರುಗಳು ಅವನನ್ನು ಎದ್ದೇಳಲು ಹೇಳಿದರು ಮತ್ತು ಅವನು ಎದ್ದನು. ಗುರುಗಳು ಅವರಿಗೆ ಸೂಚಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಯೋಚಿಸಬೇಕು ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯನಿರತರಾಗಬೇಕು ಎಂದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಇದು ಹಿಂದಿನ ಗುರುಕುಲ ಪದ್ಧತಿಯಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಅನೇಕ ಶ್ರೇಷ್ಠ ವಿದ್ವಾಂಸರು, ಶಿಕ್ಷಕರು ಮತ್ತು ಚಿಂತಕರನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿತು. ಅಂತಹ ಫಲಿತಾಂಶಗಳು ಕೇವಲ ವಿಧೇಯತೆ, ಶಿಸ್ತು ಮತ್ತು ಸಮರ್ಪಣೆಯಿಂದಾಗಿ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು.

ಇದು ತಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳೊಂದಿಗೆ ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಬದುಕಿ, ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿ ಅವರಿಗೆ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡುವ ಗುರುಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಒಬ್ಬರು ಗಮನಿಸಬೇಕು. ಜಾಹೀರಾತುಗಳ ಮೂಲಕ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುವ ಗುರುಗಳು, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕೋರ್ಸ್‌ಗಳನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡುವುದು ಅಥವಾ 10 ಸೆಕೆಂಡುಗಳ ದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ ದೀರ್ಘ ಸರತಿ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುವ ಶಿಷ್ಯರನ್ನು ಇದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

Ramaswamy Sastry and Vighnesh Ghanapaathi